مهندس فرامرز اختراعی، رییس هیئت مدیره سندیکای تولیدکنندگان مواد شیمیایی، دارویی و بسته‌بندی دارویی در پنل چالش‌های زنجیره تامین دارو پس از اسنپ‌بک که به همت IPSS26 برگزار شد گفت:
چالش‌های درونی، گاه بیش از فشارهای بیرونی، روند توسعه و خودکفایی را کند کرده است.
ما هنوز یاد نگرفته‌ایم در شرایط سخت، دست هم را بگیریم. متأسفانه در نهادهای مختلف، به جای همکاری، رفتارهای جزیره‌ای و خودمحورانه ریشه دوانده است.
از سوی دیگر، بعضی از بنگاه‌ها هم نگاه ملی ندارند و فاصله و عدم همگرایی میان بخش خصوصی و نهادهای دولتی باعث شده سرمایه‌هایی که با زحمت شکل گرفته‌اند، در پیچ‌وخم‌های اداری آسیب ببینند.
او یکی از مصداق‌های این بی‌هماهنگی را در حوزه صادرات تجهیزات دارویی بیان می‌کند و می‌افزاید:
شرکت‌های مهندسی ما موفق شده‌اند خطوط تولید دارو را در خارج از کشور طراحی و اجرا کنند، اما وقتی نوبت به صادرات تجهیزات می‌رسد، با پدیده‌ای عجیب روبه‌رو می‌شوند. مثلاً محموله‌ها در گمرک متوقف می‌شوند چون گفته می‌شود شرکت‌ها “سقف صادراتی” دارند! حتی مدیران و معاونان وزارت صمت از شنیدن چنین موضوعی متعجب شدند. این تصمیم‌ها با هیچ منطق اقتصادی سازگار نیست و انگیزه صادرکنندگان را نابود می‌کند.
وقتی نرخ ارز ناگهان چند برابر می‌شود، طبیعی است که بانک‌ها باید برای حفظ تولید وارد عمل شوند، اما نه‌تنها حمایتی صورت نمی‌گیرد، بلکه همان منابع قبلی هم قطع می‌شود. بانک‌ها به بهانه نرخ تورم و بهره بالا، از ارائه تسهیلات سر باز می‌زنند. در نتیجه شرکت‌ها در تأمین سرمایه در گردش خود دچار مشکل می‌شوند و این یعنی توقف چرخ تولید.
متأسفانه رفتار بیمه‌ها با بنگاه‌های اقتصادی گاهی به‌قدری سخت‌گیرانه و غیرمنصفانه است که خسارت آن از تحریم هم سنگین‌تر می‌شود. بیمه خودش تصمیم می‌گیرد، اجرا می‌کند و شما می‌مانید و اعتراض به سیستمی که داور خودش است. در نهایت هم شاید در دیوان عدالت اداری رأی به نفع شرکت صادر شود، اما زمانی که از دست رفته، دیگر قابل جبران نیست.
ایشان در پایان با لحنی دغدغه‌مند تأکید می‌کنند:
هر کارخانه، هر شرکت، و هر نیروی انسانی در این صنعت، بخشی از سرمایه ملی کشور است. اگر ما در داخل خودمان را تحریم کنیم، دیگر امیدی به عبور از تحریم‌های خارجی باقی نمی‌ماند. سرمایه‌های ملی را باید دریابیم — حالا و پس از اسنپ‌بک بیش از هر زمان دیگر.
بدون دیدگاه